आमा ! तिमी कति अभागी ?

रिता पौडेल

आमा! तिमी कति अभागी?
त्यती धेरै सन्तान जन्मायौ
कति धेरै प्रसव पीड़ा भोग्यौ
आखिर तिमीले खै के पायौ??
तिमीले त प्रसव पीड़ा भोगेकी छौ
पल पल मरेर बाँचेकी छौ
त्यसैले त तिमीलाई थाह छ
प्रसव पीड़ा कस्तो हुन्छ भनेर
त्यसैले त तिमीले
कुनै छोराछोरीलाई हेला गरिनाै
बराबर माया दिएर हुर्कायौ,बढायौ
चाहे छोरा होस् ,चाहे छोरी
चाहे त्यो सुस्त होस् , चाहे अपांग
तिमीले त कुनै कसर बाँकी राखिनौ
आफ्नो मायामा
तिमीले कुनै पक्षपात गरिनौ
आखिर तिमीले खै के पायौ?
तिम्रो त मात्र सपना थियो
मेरा सन्तान असल बनुन्
महान् अनि सत्गुणी बनुन्
न तिमीलाई कुनै आश नै थियो
त्यती दुःख गरेर पढायौ, लेखा़यौ
अनि ज्ञान र संस्कार सिकायौ
तर,आखिर तिमीले खै के पायौ?
आज हेर त!!! तिम्रा ति सन्तान के गर्दैछन् ?
एक आपसमा झगडा,कलह अनि द्वन्द गर्दैछन्
तिनीहरूलाई के थाह?
तिम्रो पीडा, तिम्रो दुःख अनि तिम्रो माया!
तिमीले त संस्कार सिकाएकी थियौ
असल कर्म सिकाएकी थियौ
तर खोई आज तिम्रो त्यो संस्कार ?
कति अभद्र तिम्रा ति छोराछोरी
आफ्नै आमाको अपमान गर्दैछन्
आफ्नै आमालाई दुःखी तुल्याउदैछन्
हेर त आमा!
एकआपसमा झगडा गरेका
भाईले दाजु दिदी टेर्दैन
दाजुभाई कुटाकुट गर्छन
दिदी बहिनी आरिस गर्छन
उनीहरूलाई त निहुँ चाहिएको छ
झगडाको बिउ रोप्छन्
न दाजु ,न भाई ,न दिदी ,न बहिनी
केही बाँकी राखेनन् आमा!

अब त पाए तिमीलाई नै निल्छन्
सुनेकी छु!! मूर्खले पलपलमा दुःख दिन्छ रे!
हो!!त्यस्तै भए तिम्रा ति सन्तान
पाए देखी तिम्रै रगतमा पौडी खेल्छन्
चोक्टा चोक्टा लुछेर खान्छन्
टुक्रा टुक्रा पारेर काट्छन्
आखिर तिमीले खै के पायौ?
तिम्रो मायामा के खोट थियो र?
आज तिम्रा ती सन्तान!
एक आपसमा लडेर पुगेन
अनि तिमीलाई नै झम्टिदै छन्
तर होसियार है आमा!
तिमी त्यती कमज़ोर बन्ने छैनौ
आफ्ना सन्तानलाई तह लगाउने छौ
आफ्नो अस्तित्व मेटाउन दिने छैनौ
तिमी अटल र अडिग भएर बस्नेछौ
तब, तिम्रा ति दुष्ट अनि अभद्र सन्तान
बेसहारा भई, टुहुरा बन्ने डरले
लाजले नतमस्तक भई
तिम्रै सामु आई घुडाँ टेक्नेछन्
माफ़ी माग्नेछन्
तिम्रो महत्व अनि अस्तित्व बुझ्नेछन्
प्रत्येक दुःख, पीड़ा अनि कष्टमा
तिम्रै नाम लिनेछन् , ऐया! आमा!!

सम्बन्धित पोष्टहरु

छन्दमा कविता कसरी लेख्ने ? ~पोष्टराज चापागाईं~ छन्द सिक्न चाहनेहरूका लागि मात्र ….! खास गरी हालसालै निर्माण गरिएका नया-न
कविता - उनको बोलिमा लठ्ठिएको म सर्वहारा (दीपक अनुरागी) खुला मञ्चमा नेताले भाषण गरे ! निरङ्कुश राणाले जनताबिच शासन गरे छन् उठ हे जाग भरियायामी, झुपडि स
कविता- घोडाको जिन्दगी (कोमलनाथ रिमाल "साधुराम") घोडाको जिन्दगी सुनेको थिँ घोडा बस्दैनँ रे बस्यो भने मर्छ रे म आज घोडा भएको छु घोडा जस्तै टक्क
पँलास पनि फूल हो (कविता) – समा श्री समा श्री पँलास पनि फूल हो गमलामा तिमीले रोपेको बोट कठ्यांग्रिएको छ तुषारो
कविता-आमा (ईश्वर च्याङ्ग्बा, धरान) कविता-आमा रात ढलेपछी बिहानी मिर्मिरेमा चिसो एक झोका हावाले मुटु हल्लाएर गयो थामेन जाडो च्यात्त
कविता - दक्षिणको हावा (डा. संदिप घिमिरे 'विक्लान्त') याद गर हिमाली ! याद गर पहाडी ! याद गर मधेसी ! दक्षिणको हावामा विष मिसिएको छ अचेल अलिकति ठुलो हुन

सम्पादकीय …

साहित्य रस हो । रसस्वादन गरे मात्र स्वादको अनुभुती हुन्छ । दुरबाट यसको चुरोमा पुग्न सकिन्न , नकि गहिराईमा डुबुल्की मार्न नै । यसको मिठास हासिल गर्न त भोग्नै पर्छ । तर भोग गर्ने तौरतरिका भिन्न-भिन्न हुन सक्छ । सिर्जना , अध्यन , अनुसन्धान , समिक्षा यस्तै यस्तै । हरेकमा भोग हुन्छ । त्यसभित्र मिठास । त्यो मिठासको स्वर्णिमता र माधुर्यतालाई चुम्न साहित्य अपरिहार्य हो । यसैमा छ आनान्दनुभुती , एक किसिमको रोमाञ्चकता अनि पीडा भगाउने ओखती । तर पछिल्लो समय नेपाली साहित्य केही कमजोर बन्दै गएको होकि जस्तो अनुभुती हुन थालेको छ । यसप्रति युवा मनहरुको आकर्षण घटेको छ । विगतमा जुनकिसिमको लहड र उत्साह थियो त्यो गिर्दो छ । यद्यपि बजारमा समय सापेक्ष उत्कृष्ट कृति आउनै छोडेको भने होईन । अब्बल सिर्जनाहरु निस्किरहेका छन , बिकि रहेका छन् । यसै परिप्रेक्ष्यमा हामिले यो साहित्यिक अनलाइन बाँसुरी पस्केका छौँ । यसको धुन कहाँ सम्म पुग्छ त्यो त भविष्यले निर्दिष्ट गर्ला । तर कम्तिमा चित्तबुझ्दो साहित्यिक रसस्वादन गर्न नपाएका मनहरुलाई साहित्यको अमृत रस पिलाउने हाम्रो लक्ष्य हो । संसार भरका नेपाली साहित्य प्रेमी लक्षित यो साहित्यिक अनलाईन तपाईं सबैको आफ्नै अनलाईन हो । हामी तपाईंका सिर्जनाहरु नै सङ्ग्रह गरेर पस्कने गर्छौँ । त्यसैले तपाईंका अमुल्य सुझाव , सिर्जना र पथप्रदर्शनको अपेक्षा राखेका छौँ ।
♥ बाँसुरी अनलाईन परिवार

बाँसुरी अन्लाईन

आमा ! तिमी कति अभागी ?

Share our page.

Popular

Label

Comment